آشنایی با پروتکل دسترسی آسان به اشیا SOAP

با استفاده از این پروتکل ( دسترسی آسان به اشیاء ) یا ( SOAP ( Simple Object Access Protocol میتوان به ارسال و تبادل پیامهایی از جنس XML بر روی شبکه های کامپیوتری مبادرت نمود. این پروتکل برای تبادل پیغام های مبتنی بر XML در میان شبکه های کامپیوتری است که معمولا از HTTP/ HTTPS استفاده می کند. SOAP لایه زیر بنای پشته خدمات طراحی سایت را تشکیل می دهد که یک چهارچوب پیغام دهی ایجاد می کند که لایه های مجرد بیشتری می توانند بر روی آن ایجاد شوند.
طرحهای پیغام دهی مختلفی در SOAP وجود دارند که معمولترین آنها طرح Remote Procedure Call می باشد و بدین گونه است که یک گره شبکه (مشتری) یک پیغام درخواست را به گره دیگر (سرور) می فرستد و سرور به سرعت یک پیغام پاسخ را به مشتری می فرستد. SOAP جانشین XML-RPC می باشد که خنثی بودن درمورد انتقال و تبادل را از آن و پوشش، سرفصل و بدنه را از جای دیگر ( معمولا WDDX ) به عاریه گرفته است. SOAP توان استفاده از یک پروتکل لایه کاربرد اینترنت را بعنوان یک پروتکل انتقال، ایجاد میکند. Simple Object Access Protocol

SMTP و HTTP هردو پروتکلهای مجاز لایه کاربرد هستند که بعنوان انتقال برای SOAP استفاده شده اند اما از آنجا که HTTP بخوبی با زیر ساختهای امروزی اینترنت کار می کند، بیشتر مورد پذیرش قرار گرفته است، به ویژه اینکه SOAP بخوبی با دیوارهای آتش کار می کند. SOAP می تواند بر روی HTTPS نیز استفاده شود زیرا آن هم دارای پروتکل مشابه HTTP در لایه کاربرد است ولی در زیر از پروتکل انتقال انکریپت شده استفاده می کند. این متد مورد نظر WS-I برای ایجاد امنیت در سرویسهای وب است. این یک پیشرفت بزرگ در برابر سایر پروتکلهای منتشری چون GIOP/IIOP یا DCOM است که بطور طبیعی توسط Firewall ها فیلتر می شوند.
XML بعنوان فرمت استاندارد پیغامها انتخاب شده است چون بطور گسترده ای توسط موسسات بزرگ و موارد کد باز مورد استفاده قرار می گیرد. بعلاوه، تعداد زیادی از ابزارهایی که بطور رایگان در دسترس هستند، بطور مشهود سبب راحتی تبدیل به یک کاربری های مبتنی بر SOAP می شود.

در طراحی سایت ترکیب طولانی XML می تواند هم حسن باشد و هم نقص. فرمت آن برای انسانها قابل خواندن است اما می تواند پیچیده باشد و زمان پردازش آن آهسته باشد. بعنوان مثال CORBA ، GIOP ، ICE و DCOM از فرمتهای پیغام باینری کوتاهتر استفاده می کنند. از طرفی، وسایل سخت افزاری در دسترس هستند تا پردازش پیغامهای XML را تسهیل کنند.

پیشنهاد میکنیم مطالعه کنید :

برترین سوال انگلیسی ها از گوگل پس از همه پرسی

نقاط قوت :

استفاده از SOAP در طراحی سایت و بروی HTTP در مقایسه با تکنولوژیهای اجرایی قبلی، سبب تسهیل ارتباط در پس پراکسی ها و فایروال ها می شود. SOAP به حدی فراگیر است که استفاده از پروتکلهای انتقال مختلف را مقدور می سازد. Strack های استاندارد از HTTP بعنوان یک پروتکل انتقال استفاده می کنند اما از سایر پروتکلها نیز می توان استفاده نمود (TCP, SNMP).

نقاط ضعف :

به علت فرمت طولانی XML، SOAP می تواند بطور قابل ملاحظه ای نسبت به تکنولوژیهای میان افزار رقیب مانند CORBA کندتر باشد. این مساله هنگامی که پیغامهای کوتاه تبادل می شوند، چندان قابل توجه نیست. از سوی دیگر SOAP دارای مکانیسم بهینه سازی انتقال پیغام می باشد. بسیاری از کاربری های SOAP مقدار داده هایی را که باید فرستاده شود، محدود می کنند.

اکثر استفاده ها از HTTP به عنوان یک پروتکل انتقال، با چشم پوشی از این مساله که چگونه این عمل در HTTP مدل بندی می شود، انجام می گیرد. این چشم پوشی به عمد انجام می گیرد با قیاس به اینکه چگونه پروتکلهای مختلف در IP Stack بر روی همدیگر می نشینند، اما این قیاس ناقص است ، چون پروتکلهای Application استفاده شده بعنوان پروتکلهای انتقال، در واقع پروتکلهای انتقال نیستند.

به همین دلیل راهی وجود ندارد که بدانیم آیا متد استفاده شده برای عمل مورد نظر مناسب است یا خیر. این مساله، تحلیل درست عملیات را در سطح Application-Protocol با مشکل مواجه می سازد که در بهترین وجه آن به سبب نتایج غیر بهینه است. اگر اتصالات مبتنی بر POST برای یک Application استفاده شده است که در HTTP ممکن است بطور خنثی تر بعنوان عملیات GET مدل بندی شده باشد و می تواند دارای باگ باشد. اگر بعنوان مثال اتصالات مبتنی بر GET برای عملیاتی استفاده شده باشد که دارای Idempotency مورد نیاز GET نباشد.

چه امتیازی به این مطلب میدی؟