هر یک از ما هدفهایی چه کوتاه مدت و چه بلند مدت در فکر خود داریم که بسته به روحیه و شخصیت دارای طیف گسترده ای است ، مانند : موفقیت مالی، قبول شدن در یک امتحان دشوار، نوشتن یک کتاب، کاهش وزن، فراهم کردن مقدمات یک سفر، ترک سیگار و...

راه رسیدن به یک هدف دشوار، خواستار تعهدی جدی و طولانی مدت است، در این صورت شاید منطقی باشد که هر یک از ما اهدافمان را برای دوستان و اعضای خانواده بازگو کنیم، تا بلکه با یادآوری آنها، انگیزه و تعهد ما بیشتر شود و پا پس نکشیم. همه ما در نهان از اینکه در چشم دیگران، ترسو یا بی اراده به نظر آییم، گریزانیم، پس بازگو کردن اهداف ما را ثابت قدم تر خواهد کرد.

اما آیا چنین چیزی واقعا درست است؟

بر اساس پژوهش هایی که به تازگی انجام شده است، علنی کردن اهداف دقیقا اثر مخالفی دارد! در این پژوهش، ۴ آزمایش انجام شد و همه این آزمایش ها نشان دادند که به اشتراک گذاشتن اهداف، به جای افزایش التزام و تعهد اشخاص، باعث کاهش آنها می شود.

اما چرا اینطور میشود؟

یک توضیح می تواند این باشد که با مطرح کردن یک هدف برای عموم، ما به صورت کاذب این حس و حال را پیدا می کنیم که قدمی در راه انجامش برداشته ایم. بر اساس آزمایش چهارمی که در این پژوهش انجام شد، آن دسته از سوژه های آزمایش که اهداف خود را عمومی کرده بودند، تصور پیدا کرده بودند که از آنهایی که اهدافشان را عمومی نکرده اند، جلوتر هستند.

به نظر می رسد که ما وقتی آرزوها و هدف های خود را برای دیگران بازگو میکنیم، در درونمان در مورد آنها به صورت ناخودآگاه خیالبافی می کنیم و همین مسئله، توهم و حس و حال پیشرفت کذب به ما می دهد.

بنابراین اگر هدفی در سر دارید، مخفی اش کنید! چرا اگر به راستی سودای رسیدن به چیزی را داشته باشید، لازم نیست که دیگران شما را به عملی کردن آن متعهد کنند.