درباره اینترنت ملی !
مدتی هست که واژه اینترنت ملی یا اینترانت ایران به گوشمون می خوره. حتما شما هم این جمله رو شنیدین که با راه اندازی اینترنت ملی، ارتباط اینترنتی ایران با خارج قطع میشه و امکان استفاده از سرویس های خارج از کشور از بین می ره.

حالا اینترنت ملی یا اینترانت ایران چیه؟

آیا با راه اندازی اینترنت ملی وضعیت پهنای باند و سرویس های اینترنت بهتر میشه یا بدتر؟

حتما شما هم مثل من بیشترین موضوعی که در مورد اینترنت ملی شنیدین قطع شدن اینترنت بین المللی و مسدود شدن دسترسی به سرویس ها و وب سایت های خارجی هست!
اگر از یه کاربر اینترنت این سوال رو بپرسین که “اینترنت ملی چیه؟” حتما این جواب رو خواهید شنید که قطع شدن اینترنت بین المللی و بسته شدن دسترسی به وب سایت های خارجی!
منظورم اینه که کاربران فکر می کنن که اینترنت ملی چیزی جز محدودتر شدن و ضعیف تر شدن وضع اینترنت فعلی در کشور نیست ! (البته اگر این چیزی که فعلا ازش استفاده می کنیم رو بتونیم اینترنت اسم بذاریم)
اما باید بگم که اینترنت ملی این نیست!
وقتی تو سایت ویکیپدیا در مورد اینترنت ملی جستجو کردم به این تعریف رسیدم:
اینترنت ملی ایران پروژه ای که توسط سازمان تبلیغات اسلامی راه اندازی شده است. در این پروژه موسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان اینترانتی را در اکثر شهرهای کشور راه اندازی نموده است و قرار است کم کم با اتصال تمام شهرهای کشور به هم یک اینترانت سراسری ایجاد شود.
که به نظر من کاملا غلط هست! چون به نظر من متولی اینترنت ملی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات و سازمان های مرتبط مثل سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی و ... هستند نه سازمان تبلیغات اسلامی.
فکر می کنم کاربری که این تعریف رو نوشته تفاوتی بین اینترنت ملی با اینترانت تبیان قایل نشده.
بیشتر که جستجو کردم به این تعریف رسیدم:
اینترنت ملی احداث یک شبکه داخلی و خصوصی درون ایران بر پایه پروتکل های اینترنت است که تمام سرویس های اینترنت را در اختیار کاربرانش قرار می دهد. در این شبکه، سرعت و امنیت تا حد بسیار زیادی افزایش می یابد و چون شبکه داخلیست هزینه آن هم به مراتب کمتر از سرویس های بین المللی خواهد بود .
و به نظر میاد که خدمات دیتاسنتر و وب هاستینگ داخلی در ایران هم وضعیت بهتری پیدا بکنه.
یه موضوع مهم این که در تمام این مقاله گفتیم اینترنت ملی، در حالی که واژه اینترنت ملی کاملا اشتباه هست! چون اینترنت، یک شبکه جهانیه و به نظر میاد که نام شبکه ملی اطلاعات درست تر باشه.
پس نام شبکه ملی اطلاعات یا به قول وزیر محترم شما را به خاطر داشته باشین.
خوشحال می شم نظرات و اطلاعات تکملی شما رو در مورد شبکه ملی اطلاعات بدونم.

متولی اینترنت کشور کیست؟ متولی اینترنت ملی چه کسی خواهد بود؟

حقیقت آن است که در حال حاضر سازمانهایی نظیر شورای عالی فناوری اطلاعات، شورای عالی انفورماتیک، مرکز توسعه فناوری اطلاعات و رسانه های دیجیتال وزارت ارشاد، شورای عالی اطلاع رسانی، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، پژوهشگاه دانش های بنیادی، شورای عالی انقلاب فرهنگی، مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی ، سازمان نظام صنفی رایانه ای کشور و … هر کدام خود را از مناظر مختلف محتوایی، نظارتی و یا ارتباطی، متولی کل یا بخشی از اینترنت کشور می دانند و به قولی در حال حاضر اینترنت کشور نه از نبود متولی، بلکه از وفور متولی رنج می برد! اما در این میان از منظر زیرساختی و ارتباطی از همه بیشتر نقش شرکت ارتباطات زیرساخت (به نمایندگی وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات) از سویی و پژوهشگاه دانشهای بنیادین (به نمایندگی از وزارت علوم، تحقیقات و فنآوری) از سویی دیگر پررنگ تر خواهد بود.
در موضوع اینترنت ملی، دکتر شهشهانی، قائم مقام وقت پژوهشگاه دانشهای بنیادی که در کنار ریاست نمادین آن (محمدجواد لاریجانی) از آورندگان اینترنت به کشور به شمار می رود در اردیبهشت ماه ۸۵ در گفتگویی با روزنامه شرق تفکر راه اندازی اینترنت ملی را در نتیجه دعوا بر سر تولیت اینترنت کشور می داند و بیان می کند:
مرکز ما از سال ها قبل این طرح را دنبال می کرد چرا که اعتقاد داشتیم که با افزایش روز افزون کاربران اینترنتی ما باید یک نقطه تماس داخلی داشته باشیم. ولی گاهی به نظر می آید بعضی کسانی که در پروژه اینترنت ملی شریک هستند با چنین تفکری جلو نیامده اند و تفکر بر سر تولیت است به جای اینکه مطرح شود که اگر ما نقطه تماس داخلی داشته باشیم این کار به نفع مصرف کننده داخلی است. به همین علت من فکر می کنم باید سعی کنیم این تمایل به انحصار و تولیت را کنار بگذاریم و به سوی منافع استفاده کننده گام برداریم.
به هر حال پس از همه دعواها بر سر متولی گری اینترنت ملی، مجلس هشتم در برنامه پنجم توسعه، مشخصاً وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات را مکلف به ایجاد و توسعه شبکه ملی اطلاعات می نماید که امروز میتوان آن را متولی اصلی راه اندازی اینترنت ملی در کشور دانست.

اینترنت ملی، رویا یا واقعیت؟

حقیقت آن است که در جمع بندی های فنی کارشناسان و صاحب نظران حوزه فناوری اطلاعات، با در نظر گرفتن حجم عظیم شبکه اتصال کشور و تحریم ها و محدودیت منابع موجود و علی الخصوص قحطی مدیریتی توانمند در رأس هرم فناوری اطلاعات و ارتباطات کشور، پروژه ای تحت عنوان اینترنت ملی یا همان شبکه ملی اطلاعات، بیشتر شبیه یک راه تزئینی و مسیر بدون مقصد است تا یک پروژه دست یافتنی در آینده ای نزدیک! زیرا که طراحان اولیه آن -که عمدتا افراد با سابقه مخابراتی بوده اند- متأسفانه با توجه به اظهار نظرهایشان هنوز نتوانسته اند به تفاوتهای موجود میان یک شبکه مخابراتی شبیه تلفن ثابت و یک شبکه ارتباطی شبیه شبکه دسترسی به اینترنت، به درستی پی ببرند.

چگونه ایمیل ایرانی بسازم؟ممکن شما با شنیدن کلمه ی اینترنت ملی یا شبکه ملی به فکر ساختن یک ایمیل ایرانی برای خود باشید
ایمیل ایرانی یعنی چه ؟ ایمیل ایرانی یعنی ما یک ایمیل در یک سایت ایرانی داشته باشیم...
حتما میدانید که ایمیل خارجی مانند yahoo - gmail - hot mail و... برای اینترنت ملی قبول نمیشوند و داشتن ایمیل ایرانی برای هر کاربر الزامی است
اما سایت های ایرانی که خدمات ایمیل ارائه میدهند:

لازم به ذکر است که این سایت ها زیر نظر وزارت ارتباطات هستند و تحت مدیریت خصوصی نمیباشد.
ساختن ایمیل در سایت های بالا بسیار ساده است

جداسازی اینترنت از اینترانت :

جداسازی دو شبکه اینترنت و اینترانت از یکدیگر و تفکیک سرعت دسترسی به آنها موضوعی است که در برنامه پنجم توسعه به عنوان یک تکلیف قانونی برعهده وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات گذاشته شده و براساس آن رضا تقی پور وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات وعده داده است که تا پیش از پایان عمر 4 ساله برنامه پنجم سرعت 20 مگابیتی دسترسی به سایت های میزبانی شده در داخل کشور و خدمات دولت الکترونیکی فراهم خواهد شد.

معنی اینترنت ملی :

اینترنت ملی یعنی شبکه ای که سِروِر های آن نه در آمریکا و اروپا بلکه در ایران مستقر هستند و در این دنیای مجازی اینترنت ملی، تنها صفحات و پایگاه های مجازی وجود خارجی دارند که شبکه داخلی آنها را تعریف کرده باشد. به عنوان مثال هم اکنون برای دسترسی به سایت های فیلتر شده ای مثل فیس بوک، می توان با استفاده از فیلترشکن به آنها دسترسی پیدا کرد اما زمانی که اینترنت، ملی شد با فیلتر شکن هم نمی توان به آنها دسترسی پیدا کرد چرا که این سایت های فیلتر شده در سِروِر ملی اساسا وجود ندارند و تعریف نشده اند که بشود با فیلتر شکن به آنها دسترسی داشت!
اگه بخوام حرفوم رو خلاصه کنم بهتره به این عکس بسنده کنم .

با اینترنت ملی اینترنت قطع می شود؟

مسئولان روابط عمومی، وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات در گفت و گو با هفت صبح به این نکته اشاره کردند که با راه اندازی اینترانت در کشور قرار نیست اینترنت جهانی قطع شود: کاربران نباید خود را نگران این موضوع کنند که با راه اندازی شبکه ملی اطلاعات دسترسی شان به شبکه بین المللی اینترنت یا بهره برداری این شبکه قطع خواهد شد.
این موضوع اصلا به کاربر ارتباطی ندارد. زمانی که کاربر اینترنت یک موضوع را جست و جو می کند. اگر میزبانی ومنابع سایت مورد نظر در داخل کشور باشد قطعا با سرعت بیشتری به سایت مورد نظر دسترسی پیدا خواهد کرد و چنانچه موضوع مربوط به سایت های خارج از کشور باشد با سرعت های تعریف شده برای اینترنت خارجی نیاز خود را تامین کند.
خوب اون وقت یعنی سرعتش از اینم که هست کمتر می شه === خوب یعنی دسترسیمون قطع می شه دیگه، آخه از این کندتر یعنی هیچ ....

اینترنت، ویژگی ها و تاثیرات جهانی

اینترنت را می توان از محصولات دوران جنگ سرد و حاصل هراس وزارت دفاع آمریکا از خطرات جنگ هسته ای دانست. آرپانت، سلف اینترنت یک شبکه آزمایشی بود که به عنوان یک پروژه ملی از طرف آژانس پروژه های تحقیقاتی پیشرفته وابسته به وزارت دفاع آمریکا از سال 1971 آغاز به کارکرد و طی دهه 1970 به یک پروژه فراگیر ملی و تا حدودی بین المللی تبدیل شد.

در سال 1986 موسسه ملی علوم آمریکا،NSFNET را برای ارائه ارتباطات شبکه ای به مراکز تحقیقاتی بیشتر و گسترش شبکه بین المللی تاسیس نمود. در سال 1987 شبکه اینترنت مشتمل بر 10 هزار کاربر بود و در سال 1989 این تعداد به 100هزار نفر رسید. در سال 1990 آرپانت به زندگی خود خاتمه داد ولی اینترنت به رشد خود ادامه داد تا جایی که در دهه 1990 هر ساله تعداد کامپیوترهای موجود در شبکه اینترنت دو برابر شده است.
در این رابطه اینترنت در کشورهای در حال توسعه به علت فقدان زیرساخت های ملی مخابرات و فقدان رونق اقتصادی و توسعه اجتماعی هزینه تمام شده برای اتصال به اینترنت برای کاربر نهایی بسیار گران تر از کشورهای توسعه یافته است.

امواج اینترنت در ایران

ایران ( صرفنظر ار اسراییل) اولین کشور خاورمیانه بود که در سال 1993 به اینترنت پیوست و در سال 1994 دارای اینترانت دانشگاهی شد. موج اول دسترسی به شبکه های جهانی در سال های ابتدایی دهه1370 شمسی با روندی کند اما بومی آغاز شد. در سال 1372 مرکز تحقیقات فیزیک نظری و ریاضیات توانست با گذر از موانع قانونی از طریق شبکه علمی و آموزشی اروپا و پس از ثبت جهانی حوزه ملی برخی از دانشگاه های کشور را به اینترنت متصل نماید. تا سال 1374 در سطح جامعه دانشگاهی بهره برداری صرفا علمی و پژوهشی از اینترنت تقریبا بدون هیچ سیاستگذاری کلان با پهنای باند بسیار اندک گسترش یافت و حدود 60 هزار کاربر دانشگاهی را تحت پوشش قرار داد. در سال های اخیر مسئولیت اینترنت بین دانشگاهی به سازمان پژوهش های علمی و صنعتی واگذار شده است و شبکه علمی کشور بیش از 140دانشگاه و مرکز پژوهشی را به یکدیگر و به اینترنت متصل کرده است.

موج دوم اینترنت نیز از نهادهای شهری سربرداشت و به توسعه بخش خصوصی انجامید. در سال 1374 موسسه ندارایانه وابسته به شهرداری تهران اقدامات بلندپروازانه ای را با الگوبرداری از شبکه مینی تل فرانسه برای ارایه خدمات اطلاع رسانی شهری سامان داد و به تدریج به قوی ترین ارایه کننده خدمات اینترنت در بخش شبه دولتی شد. با ورود بخش خصوصی به این موضوع، گسترش اینترنت در ایران ادامه یافت به گونه ای که افزایش تعداد کاربران از 10 هزار نفر به 100 هزار نفر را در طول چهار سال می توان حاصل تلاش سودآور بخش خصوصی دانست.

هدف شبکه ملی اینترنت

تا قبل از این که وزیر ارتباطات و فن آوری اطلاعات هدف اصلی از راه اندازی شبکه ملی اینترنت را بیان کند، شاید خیلی ها گمان می کردند قرار است پروتکلی مخصوص خود کشور به وجود آید که سامانه اینترنتی ایران را از دیگر کشورها جدا می کند اما از صحبت های وزیر ارتباطات اینطور بر می آید که دسترسی با سرعت بالا به اینترنت مفهوم چنین شبکه ای است که علاوه بر برقراری ارتباط در داخل کشور امکان استفاده از شبکه جهانی اینترنت را هم داراست.